Marcus Dauwe
Wie is Marcus?
Marcus is van opleiding leerkracht lager onderwijs en oefende dit beroep 19 jaar lang uit in Zelzate. In 1993 kreeg hij de vraag van de net opgerichte vzw Jeneverhuis om eerst gids en nadien halftijds conservator van het Jenevermuseum op het Van Hoorebekeplein in Eeklo te worden. Met veel plezier nam hij deze opdracht aan en tot op heden gidst hij heel enthousiast groepen mensen doorheen het zeer boeiende verhaal van de Van Hoorebekes, de Eeklose jeneverdynastie.
Daarnaast is hij ook nog vrijwillig conservator van het Bardelaeremuseum, een ambachtelijk streekmuseum in Lembeke, vrijwilliger bij het Culinair Genootschap Meetjesland en vrijwillig betrokken bij de werking van het Rode Kruis Opvangcentrum van Eeklo.
Vanwaar die erfgoedpassie?
Het begon allemaal met een heel stom toeval toen Marcus bij de oprichting van het Bardelaeremuseum een bezoek bracht aan “die verzamelaars van oude troep” in de bossen van Lembeke. Maar als snel kreeg hij de smaak te pakken en werd hij één van de meest gemotiveerde medewerkers binnen de werking van het museum, volledig gerund door vrijwilligers. Vandaag houdt hij zich vooral bezig met opzoekingswerk gelinkt aan de collectie en gidst hij mensen rond. Bij speciale gelegenheden zoals Erfgoeddag en Open Monumentendag werkt hij thematische activiteiten uit.
Wat is zijn voornaamste expertise?
Vooral technieken en oude ambachten zijn Marcus’ dada, hij is heel geïnteresseerd in hoe men vroeger met heel weinig gereedschap zoveel kon maken, terwijl men vandaag de dag bijna geen ambachtslui meer vindt en er zoveel materiaal voorhanden is.
In het Bardelaeremuseum zijn 110 verschillende ambachten terug te vinden waarover Marcus heel wat boeiende anekdotes kan vertellen.
Ook zijn eigen woning is hij al jarenlang zo historisch mogelijk aan het inrichten, bij voorkeur met materiaal uit de 17de eeuw, wat heel wat kennis en vakmanschap vergt.
Toekomstplannen?
Marcus hoopt dat het draagvlak dat nu bestaat voor erfgoed zo groot mag blijven, of zelfs nog groeit en dat er raakvlakken komen met kunst en artistieke initiatieven.
Zo hoopt hij dat de duiventoren van Kaprijke ooit nog gerestaureerd wordt, want die takelt zienderogen af en dit zou een groot verlies betekenen voor de identiteit van Kaprijke. Ook de oude grafmonumenten die zich op het kerkhof van Kaprijke bevinden, zouden moeten beschermd worden, opdat ook deze voor altijd bewaard blijven.
tekst: Jolien Veroeye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten